موسی‌زاده: فدراسیون، دوچرخه‌سوارِ پاک نمی‌خواهد/ هاشم کندی گفت«صدایش را درنیاورید»!

7:45 - 19 تير 1400
کد خبر: ۷۳۹۸۶۵
دسته بندی: ورزشی ، سایر حوزه ها
ملی‌پوش دوچرخه‌سواری ایران گفت: با شش سال سابقه دوچرخه‌سواری حرفه‌ای در سطح ملی فقط صاحب یک پاورمتر روی دوچرخه‌ام هستم.

علی‌اصغر موسی‌زاده در گفت‌وگو با میزان، درخصوص روند انتخاب رکابزن المپیکی ایران و همچنین شرایط اردو‌های تیم ملی دوچرخه‌سواری اظهار داشت: هر زمان که قرار به برگزاری مسابقه انتخابی بود من و چند رکابزن دیگر که مدنظر سرمربی تیم ملی نیستیم، آخرین نفراتی بودیم که مطلع می‌شدیم و در آخر هم من را به یک طریقی حذف می‌کردند، اما بقیه نفرات، چون زودتر از روند برنامه‌ها آگاه می‌شدند تا صبح خودشان را برای مسابقه انتخابی آماده می‌کردند. در اردوی پیش از اعزام به ازبکستان سه ماه جزو بهترین‌ها بودم، اما ۳ روز مانده به اعزام روی اسمم خط کشیدند. حتی سال گذشته د اردو‌های انتخاب رکابزن المپیکی جزو بهترین نفرات لیگ بودم، اما نه به ما واکسن زدند و نه حقوق المپیکی به ما تعلق گرفت. این یعنی آنکه همه چیز از قبل برنامه‌ریزی شده بود و خیلی خوب ما را بازی دادند. از این ناراحتم که این همه تلاشم به هدر رفت.

 *حضور پورهاشم کار من و دیگر رکابزنان را خراب کرد

وی افزود: در اردوی سه ماهه برای حضور در المپیک توکیو تمرینات خوبی داشتیم و رکورد‌ها بسیار خوب شده بود. با اینکه از همه تست CBC گرفتند، اما نتایج را از همه مخفی کردند و فقط به صفرزاده گفتند به خاطر داشتن علایم کرونا از خانه تمریناتش را پیگیری کند. در همان اردو حمید پورهاشم به دلیل غلظت خون بالای ۵۰ خط خورد، اما دوباره بدون اینکه اسمش در بین دعوت شده‌ها باشد در اردوی نمک آبرود حضور پیدا کرد. پورهاشم را برای مسابقات انتخابی آوردند و به همه بچه‌ها گفتند حضور وی حساب نیست و فقط بخاطر آبرو و بستن قرارداد در اردو حضور دارد. حضور پورهاشم خیلی کار من و بچه‌ها را در مسابقات انتخابی خراب کرد.

 *صفرزاده در مسابقه ترکیه حتی به باد رقبا هم نرسید چه برسد به خط پایان المپیک!

رکابزن تیم ملی دوچرخه‌سواری تصریح کرد: با این وجود صفرزاده بازهم یک هفته دیرتر به اردو اضافه شد و با اینکه پراش از نتایج تست CBC خبر داشت همه چیز را عادی جلوه داد و رکاب زدن غیرمعمول صفرزاده را کاملاً طبیعی می‌دانست، اما چون سرمربی تیم ملی ایرادی به این وضعیت نداشت، ما هم نمی‌توانستیم حرفی بزنیم. در طول برگزاری اردو من از جایگاه ششمی به رده سوم رسیدم و رفته رفته آن دوچرخه‌سوارانی که دست به کار‌های غیرورزشی زده بودند، دچار افت شدند، اما با این حال بازهم تمام تمرکز پراش روی صفرزاده بود و بقیه توجهی نمی‌کرد. از نتایج مسابقه ترکیه می‌توان فهمید که در المپیک چه روز‌های سختی خواهیم داشت، زیرا صفرزاده در مسیر ۱۲۰ کیلومتر و بدون شیب مسابقه ترکیه حتی به باد دیگر رکابزنان هم نرسید چه برسد به رسیدن به خط پایان مسیر المپیک، زیرا مسیر المپیک حداقل ۴۴۰۰ متر شیب و صعود دارد.

*نمی‌دانم تا کِی باید این تبعیض‌ها را تحمل کنیم

موسی‌زاده با انتقاد از وضعیت موجود در اردوی تیم ملی دوچرخه‌سواری تصریح کرد: نمی‌دانم تا کی باید اینگونه تبعیض‌ها را تحمل کنیم. اگر پراش دنبال دوچرخه‌سوار شایسته است نباید بین من و نفر دیگران فرقی قائل شود. کاملاً مشهود بود که دوچرخه‌سواران سالم در حال پیشرفت هستند، اما هیچ نگاهی معطوف به عملکرد دیگر رکابزنان نبود. من به همراه جمشیدیان و گنج‌خانلو باتوجه به شرایط سنی بهترین گزینه‌ها برای حضور درالمپیک بودیم و بهترین نتایج را هم در اردو کسب کرده بودیم. باوجود آنکه اسمم در بین رکابزنان منتخب برای شرکت در مسابقه انتخابی بود، اما پراش اعلام کرد که من و گنج‌خانلو به دلیل دعوت به اردوی بازی‌های آسیایی نمی‌توانیم در مسابقه انتخابی شرکت کنیم و عملاً با این اظهار نظر شانس المپیکی شدن را از ما گرفت.

*اسم ایران به خاطر دوپینگی‌های زیاد بد در رفته

وی افزود: از سوی دیگر اگر قرار بر اعزام فردی باتجربه‌تر بود به نظرم بهترین گزینه میرصمد پورسیدی بود که ۲۰ پیراهن آسیایی را بر تن کرده و لقب عقاب آسیا را یدک می‌کشد. حتی پورسیدی را هم در اردو‌ها بازیچه خود قرار دادند و باتجربه‌ترین رکابزن تیم ملی را سکه یک پول کردند. احساس می‌کنم فدراسیون، دوچرخه‌سوارِ پاک نمی‌خواهد و با این رویه می‌خواهند تیشه به ریشه رکابزنان سالمی همچون من بزنند. متاسفانه آنقدر تعداد دوپینگ‌های دوچرخه‌سواری ایران زیاد شده که اسممان بد در رفته و با اینکه دوچرخه‎سواران خوب زیادی داریم، اما نمی‌توانیم به خاطر این دید کشور‌های خارجی، لژیونر شویم.

*رشیدی همان رویه قمری را ادامه می‌دهد

دوچرخه‌سوار تیم ملی با واکنش به عملکرد رییس قبلی فدراسیون دوچرخه‌سواری اظهار کرد: در دوران قمری سیستم به گونه‌ای بود که هر روز امیدوار بودم با پایان دوران ریاست وی، آرامش به این رشته برگردد، اما متاسفانه در این مدت اخیر شاهدیم که رشیدی همان رویه قمری را ادامه می‌دهد. در چنین شرایطی دوچرخه‌سوارانی که تلاش کرده و به نتیجه نمی‌رسند برای رسیدن به اهدافشان باید به کار‌های غیرورزشی و استفاده از دارو‌های ممنوعه روی بیاورند. واقعاً در حال حاضر تعداد دوچرخه‌سواران سالم و آماده در کل کشور به ۱۰ نفر نمی‌رسد که قابلیت اعزام به مسابقات برون مرزی را داشته باشند. از ۴۰ روز پیش از آغاز المپیک رکابزن المپین را انتخاب کردند، اما می‌گفتند که هنوز این انتخاب رسمی نیست و تصمیم نهایی را کمیته فنی خواهد گرفت. ما هم به امید آنکه مسابقه انتخابی ۱۰ روز مانده به المپیک خواهد بود، ساکت ماندیم تا در نهایت فردی که حقش است، اعزام شود، اما در آخر گفتند که کار از کار گذشته و دیگر نمی‌شود رکابزن المپیکی را تغییر داد.

*نمی‌دانم با چه رویی مقابل خانواده و دوستان بگویم ملی‌پوش هستم

دوچرخه‌سوار ملی‌پوش ایران تاکید کرد: تا زمانی که تبعیض را کنار نگذاریم نباید انتظار کسب نتیجه داشته باشیم. با شش سال سابقه دوچرخه‌سواری حرفه‌ای در سطح ملی فقط صاحب یک پاورمتر روی دوچرخه‌ام هستم. واقعا نمی‌دانم با چه رویی به خانواده و دوستانم بگویم که عضو تیم ملی هستم، اما نه بیمه‌ای دارم و نه حقوقی می‌گیرم. افرادی مثل من تنها چوب علاقه به دوچرخه‌سواری را می‌خورند. امیدوارم از علاقه ما سوء استفاده نکنند و کادر جدید فدراسیون دلشان برای این رشته بسوزد.

*هاشم کندی گفت"صدایش را درنیاورید"

رکابزن تیم ملی درباره اتفاقات مربوط به فراری دادن یک دوچرخه‌سوار دوپینگی در زمان سرمربیگری هاشم کندی خاطرنشان کرد: در اولین اردویی که برای شرکت در مسابقات قهرمانی آسیای میانمار در جزیره کیش بودیم، من به همراه مکانیک و مربی تیم ملی وارد هتل شدیم. هاشم کندی که در آن زمان سرمربی تیم ملی بود، به ما گفت که یک نفر از دوچرخه‌سواران که دوپینگی بوده را به بیرون فراری داده و حتی به ما گفت که "صدایش را درنیاورید".

*گویا خوابگاه‌ها ارث پدری محمدی است

موسی‌زاده در پایان با انتقاد از وضعیت خوابگاه‌های دوچرخه‌سواری گفت: حتی خوابگاه دوچرخه سواری که گاهی اوقات مجبور به اسکان بودیم را برایمان زیاد می‌دیدند و با اینکه همیشه برای ماندن در خوابگاه نامه داشتیم، اما علی‌اصغر محمدی که مسئول آنجاست همیشه با لحنی تحقیرآمیز و زننده با ما صحبت می‌کرد؛ گویا خوابگاه ارث پدریشان است. فقط می‌توانم بگویم دوچرخه‌سواری تاکنون روی خوشش را به من نشان نداده و الان هم فقط بخاطر علاقه ادامه می‌دهم. اگر این رویه ادامه‌دار باشد قطعا شاهد خداحافظی خیلی از دوچرخه‌سوار‌های باتجربه و ملی‌پوش خواهیم بود.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *