چیزی که در تصویر است همه واقعیت نیست/ وقتی تصویر دیجیتالی سلبریتی‌ها به اختلال بدشکلی بدن ختم می‌شود

خبرگزاری میزان - «آن‌ چیزی که در تصویر می‌بینید، واقعی نیست» دقیقاً تنها چیزی است که زیر پست‌های شدیداً فوتوشاپ شده اینفلوئنسرهای ایسنتاگرام دیده نمی‌شود.

نشریه آمریکایی ایوی، به سراغ بحران «اختلال خودزشت‌انگاری» Body Dysmorphia از جنبه آسیب‌شناسی تصور از پوست ایده‌آل رفته است. این اختلالات در نتیجه اظهار نظرهای خود شخص یا دیگران، روی می‌دهد و تصور به‌جا و یا خیالی اینکه «من از بقیه زشت‌ترم»، «من از بقیه چاق‌ترم»، «من از بقیه کوتاه‌ترم» و غیره را در ذهن افراد تداعی می‌کند.

ایوی یک مرجع اختصاصی برای زنان است. این نشریه اغلب در حوزه‌های سلامت (روح و جسم)، اجتماعی، فرهنگ، ورزش، فشن و غیره فعالیت دارد.

این نشریه در گزارشی به نام «آیا فراموش کردیم پوست چه شکلی است؟» به سراغ معضل راست و یا دروغ بودن ظاهر پوست در تصاویر دیجیتال در رسانه‌های تصویری و روی کاغذ گلاسه نشریات رفته است.

پیش از اینکه گزارش ایوی را نقل قول کنیم، باید اشاره داشت که مسئله زیبایی یک مقوله سفید یا سیاه نیست. اگرچه «اختلال خودزشت‌انگاری»، مضررات خود را دارد، عکس این جنبش هم وجود دارد؛ «مثبت‌نگری به بدن» Body positivity نیز گاهاً خطرناک‌تر است. از آن‌جایی که عده‌ای از زنان در آمریکا و اروپا (اغلب فمینیست‌ها و تنبل‌ها) این روزها به استانداردهای غیرواقعی زیبایی نشان داده شده در رسانه‌ها، گلایه می‌کنند، جنبش‌های خطرناکی نظیر «چاقی چیز خوبیست» Fat acceptance را شروع کرده و مردم را مجبور به پذیرش و ترویج این بیماری کرده‌اند. حتی ایوی نیز نمی‌گوید که نباید به سلامت و زیبایی پوست اهمیت داد، آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که نه رومی رومی، و نه زنگی زنگی!

خلاصه‌ای از گزارش نشریه ایوی:

تصویر پوست زنان در رسانه‌ها در پانزده سال پیش، کاملاً با امروز متفاوت بود؛ نیازی نبود تا بافت پوست، خط لبخند، پیشانی براق و غیره را پنهان کرد، این موارد، نقص حساب نمی‌شد و این همه وسواس و حساسیت وجود نداشت. در واقع کسی خیلی به آن‌ها اهمیت نمی‌داد.

چرا؟ چون نگرش ما به زیبایی فرق می‌کرد و نشانه‌های پیری و بافت پوست خیلی مهم نبود. زنانی که در رسانه‌ها می‌دیدیم، شبیه به زنانی بودند که در زندگی واقعی وجود داشتند.

البته همه می‌دانیم که سلبریتی‌ها همیشه چهره متفاوتی با باقی مردم داشته و باید یک چهره جوان و زیبا را نشان بدهند. این فرق بین ما و آن‌هاست. با نگاه به جامعه امروز، وضعیت کاملاً تغییر کرده است. امروز تکنولوژی جلوه‌های ویژه و زیبایی بصری را وارد دنیای جدیدی کرده است. ریتاچ دیجیتال Digital retouching به یک امر عادی در مرحله پس از تولید تبدیل شده و ادیتورها می‌توانند هر ثانیه از تصویر را دست‌کاری کرده و یک ظاهر بی‌نقص را در محصول نهایی نشان دهند.

این تکنولوژی صرفاً برای رفع ایرادات کوچک نیست، بلکه می‌تواند چین و چروک و حتی فرم صورت را هم تغییر دهند؛ آن‌ها بافت و رنگ پوست را تغییر داده و کل نقص‌های صورت یک نفر را برطرف می‌کنند.

ادسون ویلیامز موسس کمپانی لولا ویژوآل ایفکت، که روی فیلم «بنجامین باتن» با بازی برد پیت کار کرده بود، در یک مصاحبه اشاره داشت که به‌عنوان متخصص آرایش نامرئی، شغل او این است که ستاره هالیوودی را با پوستی بی‌نقص و بدنی ورزیده نشان دهد.

این تکنولوژی به سلبریتی‌ها این امکان را می‌دهد که فراتر از زیبایی حقیقی خود ظاهر شده و از طرفی قدرت دست‌کاری‌های دیجیتال را نشان می‌دهد؛ این مسئله تاثیر زیادی روی مردم عادی می‌گذارد. بی تعارف بگوییم، یا ما متوجه خیالی بودن این چهره‌ها می‌شویم و یا اینقدر برایمان عادی می‌شود که فکر می‌کنیم آدم‌ها باید این شکلی باشند.

مسئله این است که در این دوران، چشم‌های ما به پوست‌هایی که با کمک نرم‌افزارها زیبا شده‌اند، عادت کرده است. تحقیقات نشان از ارتباط بین اختلالات تصور بدشکلی بدن body dysmorphic disorder و استفاده زیاد از شبکه‌های اجتماعی دارد و از طرفی می‌دانیم که نوجوانان بیشتر زمان خود را در شبکه اجتماعی می‌گذارند؛ بنابراین این گروه سنی نسبت به دیگران بیشترین ابتلا به اختلالات تصور بدشکلی بدن را دارد. نوجوانان تصاویری دیجیتالی و ادیت شده دیگران را دیده و با دیدن به اصطلاح بی‌نقصی آن‌ها، دچار افسردگی و کمبود می‌شوند.

تاثیر کارداشیان‌ها

نمی‌‎شود درباره تغییر تصور زیبایی و تاثیر آن روی سلامت روانی صحبت کرد و از خاندان کارداشیان‌ها حرف نزد. این خانواده‌ بسیار مشهور، تاثیر بسزایی روی استانداردهای زیبایی گذاشته‌اند. تا این حد که «تاثیر کارداشیان‌ها» به یک پدیده فرهنگی تبدیل شده و زنان سعی می‌کنند تا ظاهر خود را شبیه به خواهران این خاندان بکنند.

کارداشیان‌ها به‌علت آرایش‌های غلیظ، ادیت سنگین تصاویر آن‌ها و پست‌های سنجیده شده در شبکه‌های اجتماعی شناخته می‌شوند؛ آن‌ها نه تنها استاندارد زیبایی در جامعه امروز هستند، بلکه نحوه حضور و نمایش برند شخصی در دنیای آنلاین و آفلاین را تغییر داده‌اند. با اینکه یک تیم تمام وقت در خدمت این خانواده است، گاها تصاویر غیر برنامه‌ریزی شده از آن‌ها نیز منتشر می‌شود. دو سال پیش یک عکس از کلویی کارداشیان در اینترنت پخش شد که نه او را فوتوشاپ کرده بودند و نه او در بهترین زاویه فیگور گرفته بود؛ کار به جایی رسید که او وب‌سایت‌هایی که این عکس را بازنشر ‌می‌دادند را تهدید به شکایت دادگاهی کرد.

به‌جای اینکه از دیدن پوست با نچندان بی‌نقص شوکه شویم، باید بفهمیم که دنیای دیجیتال، همه واقعیت نیست و به دنبال رابطه‌ای سالم‌تر با جسم خود برویم. نباید مدام به کسانی که به پروفایل ما سر می‌زنند، نشان دهیم که چه‌قدر بی‌نقص هستیم.

بنابراین وقتی پست‌های سلبریتی‌ها را در شبکه‌های اجتماعی می‌نگریم یا بازیگران را در تلویزیون می‌بینیم، نباید فراموش کنیم که چیزی که در تصویر است، همه واقعیت نیست.

البته تاثیر کارداشیان‌ها بسیار فراتر از آن‌چیزی است که ایوی در این گزارش به آن پرداخت. از طرفی، تمامی هواداران آن‌ها نیز دقیقاً قدم در جای پای آن‌ها نمی‌گذارند. خواهران کارداشیان این روزها به شدت به سمت ترند شدن رفته و داروی لاغری معجزه‌آسای اوزمپیک Ozempic را بر سر زبان‌ها انداختند.

با اینکه هیچ کدام زنان خاندان کارداشیان، چاق نیست، اما جنبش «چاقی چیز خوبیست» قدرت بیشتری از تاثیر آن‌ها روی استاندارد فیزیک مطلوب برای زنان داشته است. مردم امروز آمریکا، یکی از چاق‌ترین جوامع در جهان اول هستند. بنابراین، شاید مردم برای لوازم آرایش و تغییرات ظاهری از کارداشیان‌ها الهام بگیرند، ولی راه تنبلی با مقصد چاقی مفرط را در پیش گرفته‌اند. یک زن (سابقاً چاق) در یادداشتی برای وب‌سایت میدیوم گفت: «طرفداری از جنبش «چاقی چیز خوبیست» من را تا پای مرگ کشاند.»

از طرفی هم نمی‌توان همه کاسه‌ها را بر سر کیم کارداشیان شکست. به اکثر کسانی که فکر می‌کنند، ظاهر این خواهران را شبیه‌سازی کرده‌اند، باید گفت که فقط خیال می‌کنند به هدف خود رسیده‌اند. پزشکانی که روی زیباسازی کارداشیان‌ها کار کرده‌اند، در کف خیابان و دیوار خانه‌ها تراکت‌ نمی‌زنند. یک اصطلاح در دنیای جراحی پلاستیک زیبایی وجود دارد با نام «جراحی زیبایی ظریف» Finesse Cosmetic Surgery؛ اغلب کسانی که به اصطلاح عمل زیبایی انجام داده‌اند، از این نوع گران‌قیمت نبوده است. زنان خوب است بدانند که خاندان کارداشیان، میلیون‌ها دلار را برای زیبایی صورت و پوست هزینه کرده و می‌کنند و بدیهیست که مقایسه افراطی با خواهران به اختلالات تصور بدشکلی بدن ختم شود.

انتهای پیام/